Konnichiwa Honshu!

We (Robin en Manon) zijn alweer anderhalve week verder en hebben al veel gezien op het grootste eiland van Japan, Honshu.
We waren gestart in het indrukwekkende Hiroshima, een grote stad met een tragische geschiedenis. Het was voor ons dan ook in eerste instantie lastig voor te stellen dat 69 jaar geleden de eerste atoombom ooit deze plek van de aardbodem liet verdwijnen. Als je dit verhaal niet zou kennen, zou je het niet eens door hebben. Hiroshima is vandaag de dag een hippe, bruisende stad met alles er op en eraan. Wat in eerste instantie niet verwacht werd, omdat de straling van de atoombom er voor zou zorgen dat er de komende 70 jaar niks zou kunnen groeien. Tot op heden zijn de inwoners van Hiroshima nog steeds druk met de impact die de atoombom heeft achtergelaten. Ze willen het verhaal aan iedereen vertellen door middel van het mooie museum vol aangrijpende persoonlijke spullen die gevonden zijn in het gebied. Ook schrijft elke zittende burgemeester van Hiroshima een brief naar wereldleiders als er weer een atoomproef is geweest. Hiroshima was ook dé plek om een typisch Japans streekgerechten te proberen: okonomiyaki. Dit gerecht wordt ook wel eens een Japanse pizza of pannenkoek genoemd, maar dat is alleen vanwege de vorm. Het is in ieder geval echt een aanrader. OkinomiJAMMIE!!!

Vanuit Hiroshima zijn we doorgereisd naar Okayama om vanuit hier een dagtrip naar het eiland Naoshima te maken. Dit eiland staat bekend vanwege de vele kunstprojecten en musea die zich daar bevinden. Wij hebben het bekende Art House project bezocht. Een kunstproject die gevestigd is in verschillende huizen op het eiland. Zes Japanse kunstenaars kregen de gelegenheid zich volledig uit te leven in oude Japanse huisjes. Waar de ene zich had laten inspireren door water, liet een ander zich volledig gaan en zette een replica van het Vrijheidsbeeld in het huis. Naast dit project hebben we ook nog het bekende Benesse museum bezocht van de grote Japanse architect Tadao Ando. Het staat bekend vanwege de Benesse House Oval, maar hier konden wij helaas niet naartoe. Daarvoor moet je gast zijn in het, voor ons iets te dure, Benesse House hotel. Het gebouw was ook indrukwekkend door de plek waar het lag, boven op een berg met fantastisch uitzicht op zee.
Naoshima is wat ons betreft echt een eiland wat je moet bezoeken als je wat langer in Japan bent. Ook al ben je geen kunstliefhebber, wij hadden die dag fietsen gehuurd en over het hele eiland gefietst. Met het lekkere weer erbij kregen we echt een tropisch gevoel.

Die avond zijn we nog naar Osaka gereisd. Lange dag zal je denken, maar met de shinkansen is het zo voorbij. De shinkansen is vergelijkbaar met de NS Hispeed maar dan beter, véél beter! Deze treinen zijn snel, op tijd, schoon, ruim, alles waar de NS nog een puntje aan kan zuigen. We legden ongeveer 160km af in maar 40 minuten!
Osaka is een enorme stad, maar daar merkten wij niks van. Je hoort weinig verkeer, ook al staat er een file. En ook met rondlopen ervaar je weinig drukte. In Osaka zelf hebben we het aquarium bezocht. In dit enorme aquarium, het grootste ter wereld, zwemt zelfs een walvishaai rond. Heel gaaf om deze vis eens in het echt te zien. Ook hebben we ons verwonderd aan alle neonlichten in het uitgaanscentrum en de omvang van de stad eens goed bekeken vanaf het bijzondere Umeda Sky Building. Dit is niet voor mensen met hoogtevrees want je wordt met een glazen lift en een roltrap, die op een hoogte van ongeveer 150m het open gat doorkruist, naar de top van het gebouw gebracht.

Vanuit Osaka zijn we ook afgereisd naar verschillende plaatsen eromheen. Als eerste naar de boeddhistische begraafplaats op de berg Koya. Hier staat het mausoleum waarin Kobo Daishi, volgens velen de grondlegger van het Boeddhisme, in een diepe eeuwigdurende meditatie ligt (al zijn wij er na zoveel jaar meditatie vrij zeker van dat de beste meneer gewoon dood is). Veel aanhangers van het boeddhisme hebben op deze plek een vinger, oor of ander deel van hun lichaam laten begraven om dicht bij Kobo Daishi te zijn op het moment dat hij weer opstaat uit zijn meditatie. Er hing een mysterieuze en kalme sfeer terwijl we tussen de vele grafzuilen en hoge bomen richting het mausoleum liepen. Het traditionele dorpje, uiteraard vol tempels, sloot daar helemaal bij aan. Hier hadden we echt het idee dat we in het Japan liepen van tweehonderd jaar terug.
We hebben ook een dag rondgedwaald door een van de oude hoofdsteden van Japan, Nara. Een leuk gezellig plaatsje met enorm veel loslopende herten. De herten zijn in Nara heilige dieren om dat ze gezien worden als boodschappers van de goden. In Nara is ook de Daibutsu te vinden, een gigantische koperen Boeddha van ongeveer 15 meter hoog en die zo'n 500 ton weegt. Ook de grote houten tempel waar deze Boeddha in stond was indrukwekkend om te zien.

Vanuit Osaka zijn we doorgereisd naar Kyoto, ook een voormalig hoofdstad van Japan. Hier was het meer te merken dat het vroeger de hoofdstad van Japan was, door het keizerlijk paleis en kasteel die nog midden in de stad staan. Kyoto is een mooie stad met veel contrasten, want aan de ene kant kan je je laten verdwalen in de historische districten met oude houten huizen en tempels om vervolgens weer uit te komen bij bijvoorbeeld het hypermoderne treinstation, waar je overigens vanaf het dak een goed uitzicht hebt over de stad.
Kyoto staat bekend vanwege de geisha's die er nog steeds rondlopen. We hebben er heel veel gezien, helaas waren dat wel bijna alleen maar Japanse toeristen verkleed als geisha's die selfies namen met hun smartphones. Toch hebben we één echte kunnen spotten, een ingetogen, iet wat verlegen, wit geschminkte dame gehuld in de mooiste kimono. We hebben hier geen foto van gemaakt, omdat je een geisha op straat niet mag storen, dus lieten we haar maar in alle rust verder lopen.
Toen we door één van de historische districten van Kyoto liepen kwamen we opnieuw een bekend fenomeen van Japan tegen, een rij mensen. Maar deze rij was wel heel lang, zeker zo'n 100 meter, en gevestigd voor de ingang van een tempelcomplex. Waarom wisten we niet precies, maar het was een georganiseerde chaos (het blijft Japan) toen de hekken open gingen net op het moment dat wij aan de voorkant liepen. Omdat we nieuwsgierig waren wat er aan de hand was zijn we net als een paar andere verbaasde westerse toeristen snel achteraan aangesloten. Gelukkig maar, want daardoor kwamen we bij de tempel Kiyomizu-dera, die blijkbaar maar twee keer per jaar geopend is. Een week in het najaar en een week in het voorjaar, precies op het moment dat wij er waren. We hebben ons behoorlijk laten verbazen over deze tempel. Het was gevestigd tegen een berg aan en daardoor hadden we vanaf de veranda een geweldig uitzicht over het tempelcomplex en de stad Kyoto tijdens de zonsondergang. Toen de zon eenmaal onder was gegaan was alles prachtig verlicht, vanaf de constructie tot en met de vele kersenbomen die op dat moment heel mooi bloeiden.
In Kyoto zagen we verder ook nog de Silver Pavillion, een tempel uit de 15e eeuw die wel heel mooi maar, tot teleurstelling van sommige onvoorbereide toeristen, niet echt van zilver was, en de Golden Pavillion, een eveneens mooie tempel die wél echt van goud was. Daarnaast hebben we een middag besteed in het bamboebos van Arashiyama, aan de rand van de stad. Vlak voordat we uit Kyoto moesten vertrekken zijn we nog naar de top van een heuvel gelopen. Wat deze wandelroute zo bijzonder maakte waren alle honderden oranje, vrijwel aaneengesloten torii poortjes waar we onderdoor moesten lopen, wel 4 kilometer lang!

Inmiddels hebben we ook Kyoto weer achter ons gelaten en zijn we in Tokyo aangekomen. Tijdens de treinreis zagen we het symbool van Japan liggen, Mount Fuji. Hopelijk kunnen we hem de komende week beter bewonderen, want de top lag verstopt in de wolken. Vandaag hebben we het even rustig aan gedaan in Tokyo, maar vanaf morgen gaan we ook die stad uitgebreid bekijken in alweer onze laatste week van de reis :(